Datorren azaroaren 20an Berritzegunean elkartuko gara arratsaldeko 17:00etatik 19:00etara Carlos Lomas-en liburuarekin jarraitzeko. 5. kapitulutik aurrerakoak irakurriko eta komentatuko ditugu.
Zenbat eta zenbat
“desikasi” behar dugun (85.orrian) Eta bestetik, zenbat ikasi behar dugun ere
(112.orrian)
Gaur egun neskek
berdintasunaren bidea nahikoa argi omen dute, baina mutilak ordea
despistatutago euren rolaz, lekuaz, agianerreferenteen faltan.Zentzu
honetan eskolak ematen duen berdintasunezko mezua ez dator bat gizarteak
orohar, eta medioek bereziki, ematen dutenarekin. Eta hausnarketarako galdera:
eskoletan aldarrikatzen dugun berdintasunezko mezua gure bizimodu pribatuan
praktikan jartzen al dugu?
Gizon eta emakumeen arteko
berdintasuna ala emakumeen desberdintasuna aldarrikatu? (135.orrian)
Kapituluen hasierako aipuetatik bi bereziki:
Bigarrenarena: Una mujer es una mujer. Sólo se convierte en
criada, esposa, mercancia, conejito de Playboy, prostituta o dictáfono humano
en determinadas relaciones. Fuera de esas relaciones no es la yudante del
hombre igual que el oro en sí no es dinero. Gayle Rubin
Laugarrenarena: Las palabras importan. Aunque creamos que
estamos utilizando el lenguaje, es el lenguaje quien nos utiliza. De forma
invisible moldea nuestra forma de pensar sobre las demas personas, sus acciones
y el mundo en general. Deborah Tannen
Azken aipu honen haritik
eskolaren zeregina hizkuntzaren erabileran: pertsonak aipatuz (aitari edota
amari eraman hau, eskatu…) familien aniztasuna kontuan hartuz (guraso ohikoen
ordez familiak aipatuz), abizen bien erabilera bultzatuz…